Michiel Abel won dit jaar als jongste deelnemer de hoofdprijs van de Van Oord Makelaardij Fotowedstrijd ‘Natuurlijk woont u in IJsselstein’ met zijn opname ‘Ganzen bij de Overtoom’. Inmiddels zijn ook zijn vrienden en klasgenoten op het Anna van Rijncollege op de hoogte en delen mee in zijn plezier.
Trots op het onverwachte resultaat en blij met zijn prijzen vertelt de 13-jarige IJsselsteiner
over de expeditie die met zijn vader ondernam om de winnende foto te maken. Naar aanleiding van de oproep om mee te doen ging vader Gerrie Abel voor zichzelf op pad om te fotograferen in de stad. Toen hij daar tijdens het eten over vertelde, vroeg Michiel of hij óók mee kon doen. Natuurlijk, want de organisatie had geen leeftijdsgrens gesteld. Vervolgens fietsten ze verschillende rondjes door de stad en fotografeerden bij de molen, de stadsmuur, de kasteeltoren, langs de singel en de grachten. De eigenwijze ganzen op de Overtoom trokken tenslotte zijn aandacht en toen ging het erom de dieren zo te dirigeren dat ze er met de basiliek op de achtergrond mooi op kwamen. Het gevoel voor compositie, lichtval en het zoeken naar een bijzondere invalshoek heeft hij van geen vreemde. Vader en moeder zijn verwoede fotografen en zijn zus Milou moet weliswaar nog eindexamen Havo doen, maar volgt op zaterdag de basiscursus aan de Hogeschool voor de Kunsten om zich voor te bereiden op de studie documentaire fotografie. Kortom: in huize Abel ligt de camera ligt altijd handbereik. In de talloze digitale mappen zoekt Michiel naar foto’s die hij goed genoeg vindt om in de krant te publiceren: die eigenwijze gans die de toeschouwer In huize Abel ligt de camera altijd binnen handbereik op de Overtoom wel eens even van repliek zal dienen. De molen met paarden ervoor in Haamstede waar het gezin graag op vakantie gaat. Het typisch Londense straattafereel met daarop in een oogopslag de rode telefooncel, die er echt als een cel uitziet, en de rode dubbeldekker. Maar ook de meer dan beeldvullende rog die glimlachend neerkijkt op de toeschouwer die in het Oceanium onder hem door loopt. En tenslotte de walnoot, het onderwerp van een bomenproject op school, die wekelijks wordt gefotografeerd om zijn ontwikkeling op de voet te volgen. ”Ja, fotografie is een hobby, wel een grote, maar hockey en hardlopen vind ik ook leuk; alleen school is geen hobby”, grinnikt Michiel. Voor toekomstplannen in de fotografie is het dan ook nog veel te vroeg. Bovendien lijkt het ontwerpen van achtbanen of computergames hem minstens even spannend.
over de expeditie die met zijn vader ondernam om de winnende foto te maken. Naar aanleiding van de oproep om mee te doen ging vader Gerrie Abel voor zichzelf op pad om te fotograferen in de stad. Toen hij daar tijdens het eten over vertelde, vroeg Michiel of hij óók mee kon doen. Natuurlijk, want de organisatie had geen leeftijdsgrens gesteld. Vervolgens fietsten ze verschillende rondjes door de stad en fotografeerden bij de molen, de stadsmuur, de kasteeltoren, langs de singel en de grachten. De eigenwijze ganzen op de Overtoom trokken tenslotte zijn aandacht en toen ging het erom de dieren zo te dirigeren dat ze er met de basiliek op de achtergrond mooi op kwamen. Het gevoel voor compositie, lichtval en het zoeken naar een bijzondere invalshoek heeft hij van geen vreemde. Vader en moeder zijn verwoede fotografen en zijn zus Milou moet weliswaar nog eindexamen Havo doen, maar volgt op zaterdag de basiscursus aan de Hogeschool voor de Kunsten om zich voor te bereiden op de studie documentaire fotografie. Kortom: in huize Abel ligt de camera ligt altijd handbereik. In de talloze digitale mappen zoekt Michiel naar foto’s die hij goed genoeg vindt om in de krant te publiceren: die eigenwijze gans die de toeschouwer In huize Abel ligt de camera altijd binnen handbereik op de Overtoom wel eens even van repliek zal dienen. De molen met paarden ervoor in Haamstede waar het gezin graag op vakantie gaat. Het typisch Londense straattafereel met daarop in een oogopslag de rode telefooncel, die er echt als een cel uitziet, en de rode dubbeldekker. Maar ook de meer dan beeldvullende rog die glimlachend neerkijkt op de toeschouwer die in het Oceanium onder hem door loopt. En tenslotte de walnoot, het onderwerp van een bomenproject op school, die wekelijks wordt gefotografeerd om zijn ontwikkeling op de voet te volgen. ”Ja, fotografie is een hobby, wel een grote, maar hockey en hardlopen vind ik ook leuk; alleen school is geen hobby”, grinnikt Michiel. Voor toekomstplannen in de fotografie is het dan ook nog veel te vroeg. Bovendien lijkt het ontwerpen van achtbanen of computergames hem minstens even spannend.
